Dat is één keer per jaar een namiddag waar de medewerkers en bewoners tonen wat ze het afgelopen jaar deden, aan de hand van foto 's met wat mondelinge toelichting.
Deze keer was het thema : het 24/7 op onze afdeling ; wat wij zoal doen.
Gans de week heb ik gezien hoe de medewerkers in elk vrij moment samen met de bewoners die dag ineen gestoken hebben ; en dat is wonderlijk als je weet dat het in de zorg elk moment hard 'werken' is. Dat kan ook alleen maar slagen als het doel aantrekkelijk is , hetgeen die dag voor iedereen precies wel is.
Mijn doel van deze week was bewoners en familie leren kennen en op die familiedag heb ik dat ook naar hartenlust kunnen doen.
Ik had mijn medewerkers gezegd dat het voor mij moeilijk kon zijn om de vele bezoekers te kennen ; of ze mij wilden voorstellen ; en medewerkster Deb stelde me spontaan voor aan elke bewoner die binnen kwam ; hoe attent en keileuk van haar.
Het viel me op dat alle betrokkenen, bewoners, familie, medewerkers, directie, keukenpersoneel, de dokter héél positief waren over elkaar en over het afgelopen jaar. Onder de fotovoorstelling werd hartelijk gelachen met de commentaren en bij werkelijk bijna elke foto werd geapplaudisseerd ; applaus als de dokter er op stond, applaus als Anna getoond werd die iedereen 's morgens begroet, applaus bij Karel in bad, applaus bij Nancy die met het hoge busje een te lage parking in reed.. applaus, applaus en gelach.
Ik denk dat de cake en chips en cava en witte wijn.. ook geholpen hebben, maar iedereen was wreed content over het afgelopen jaar.
Voor mij was het ronduit inspirerend ! Ik wordt meegezogen in de sfeer van 'dit kunnen wij, en dit willen wij blijven doen'. Als nieuw hoofd ga ik daar voor ijveren.
Ik denk ook dat nieuwe familieleden en bewoners de cultuur van de afdeling kunnen proeven , en dat zij daarin positief worden meegezogen.
Deze familiedag was snel-snel ineengezet , maar dat was er niet aan te zien, het verloop was vlekkeloos. respect !
Het zag er zelfs professioneel uit ; volgens mij omdat iedereen zijn talent gebruikte, of dat nu omgaan met power point, wijn uitschenken, handen schudden, tafels neerzetten, mensen ontmoeten of zaal preppen was. Heel tof om te zien.
Het begon stipt en het eindigde na enkele uurtjes netjes, familie ruimde zelfs mee op en dankte, bewoners gingen tevreden met hun pakje van de kerstman buurten.
(Leuk dat Andre zijn favoriete King-muntjes kreeg, en Hettie lavendel badschuim omdat ze zo graag in bad gaat).
Opmerkelijk feit was ook dat Juul en zijn familie gans die tijd goed werden begeleid. Juul ligt op sterven enkele kamertjes van de zaal met het feest. Heel de dag is de wakende familie verzorgd, en met hen is gesproken over de familiedag en hoe zij dat gaan ervaren. Heel respectvol en zacht allemaal. De palliatieve zorgen en aandacht zijn mooi blijven doorgaan.
Ook dat is de realiteit op de afdeling ; een lach en een traan liggen letterlijk kort bij elkaar.
Op deze psychiatrische afdeling verblijven ook enkele depressieve mensen. Enkelen daarvan hebben zich geamuseerd, enkelen bleven liever op hun kamer, allemaal werden ze persoonlijk begeleid.
Tot slot wil ik mijn medewerkers extra danken voor deze familiedag , een dag die duidelijk alleen kan slagen als er fijne zaken te melden zijn over het afgelopen jaar, dingen waar zij het hele jaar voor zorgen ! chapeau ! hoed af !
Ja, merci ook voor hun wens op een fijne samenwerking, de verwelkoming en het bloemetje. Fijn !
groetjes van coach Clark Kent
Ik spring uit 'n vliegmachien Alleen maar om jou te zien
Om jou te behagen, durf ik alles wagen
En zweef ik het luchtruim door
Dan hoor ik het engelenkoor
Dat zingt heel spontaan
laat Eddy maar gaan,
die komt heus wel aan
(Eddy Wally)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten