Zoeken in deze blog

maandag 25 februari 2019

Minder Angstig l Er is niks positiefs aan angst !

Deze week zit mijn sabbatical er op. Die drie maanden vlogen om èn vooral van de laatste heb ik kunnen genieten. Wat is het lastig om los te laten. Ik heb gewone dingen gedaan, geen boek geschreven (zelfs nauwelijks geblogd) geen bergen beklommen of reizen gemaakt, het gezinsleven ging gewoon door voor ons allemaal. Ik ruimde vooral op, muziek, boeken, strips, administratie, de tuin, mijn werkgerief, enzovoorts.

Ik heb absoluut geen angst om terug te beginnen op mijn nieuwe werkplek, al droom ik wèl van controleverlies. Je weet wel; telefoneren maar het nummer niet weten, in een auto rijden zonder remmen, op een slechte oude werkplek de dag steeds herbeleven, crap, onzin met een angstige ondertoon. Ik heb dit al vanaf mijn jeugd, nachtmerries, ook al heb ik een goed leven.

Hoe ga ik daar mee om? Zonder pillen, ooit wel medicijnen geprobeerd maar nare nevenwerkingen.
Sedistress met Valeriaan doet wel iets, mogelijk placebo-effect.
Nachtmerries zijn rot, gewoon een feit. Wat zou het leuk zijn om in al mijn dromen zorgeloos en gelukkig te zijn, maar zo werkt het blijkbaar niet met mijn brein.

En nu kom ik tot de - wat stoute - titel van deze blog:

Want Angst is toch een nuttige emotie, nietwaar?
Nou, èlk flutboek vertelt over angst als een positieve en nuttige emotie. Nogal wiedes, zonder gezonde schrik (subtiele angst) zou je niet lang leven, Je loopt zo onder een auto omdat je denkt dat je de snelheid en afstand altijd goed inschat of dat hij wel zal stoppen. Je stort je onnadenkend en/of overmoedig in het ongeluk. Ik ga er niet te diep op in, je leest dat overal!

Gezonde schrik oké, maar angst, er is niks positiefs aan angst. Het is verlammend.
Je komt er niet ver mee.

Wat doe je er aan?
Mijn zoon vraagt bij de afwas of je geboren wordt met (gekke) fobieën, hij kent iemand met angst voor (vul hier iets absoluut dwaas in, het ontgaat me even). "Nee" zeg ik "je wordt niet geboren met een fobie, die ontstaan (on)bewust door iets mee te maken. En ik zie op het internet ook veel rare fobieën van aandachtszoekers." 
Hij vraagt wat doe je er aan? Goede vraag.
Mo Gawdat

Eigenlijk doe je bij angst het volgende (en dit vraagt oefening en geduld):
1. Geef toe dat je bang bent. Durf er naar te kijken, geef het aandacht. Je kunt zelfs angst hebben om je angsten onder ogen te zien, het eng vinden om er achter te komen. Geef gewoon toe dat er iets van aan is.
2. Begrijp wat angst is, een aangeleerde respons. Een hevigere angst voor spinnen dan voor een kernbom bijvoorbeeld (nogal onlogisch als je het nagaat).
3. Benoem je angst. Sommige dingen zijn moeilijk aan te wijzen. Er bestaan verborgen angsten. Je kunt meer rijkdom en bezit vergaren en toch bang zijn niet rond te komen. Als je angst je beperkt is het de moeite om er achter te komen wat het is, hoe verborgen ook. De lijst is eindeloos, gooi het er uit.
4. Begrijp de angstspelletjes van je brein. Door een logische constructie kan je brein de echte bron van je angst dus verbergen. Het kan je over-beschermen, of in angst houden omdat het je iets oplevert (een beloning, aandacht, niets hoeven doen, status quo behouden, oa )
5. Waag het. Verander jouw gedachten en durf. Niet zo simpel als het recept klinkt. De meeste snelle goede raad beperkt zich tot deze vijfde stap, dat lijkt me wat kort door de bocht zonder de eerste 4 stappen. Lees de volgende blog met als titel:
Vijf stappen tegen rampdenken (Reivich en Shatte)

Je brein beschermt je, wees daar maar dankbaar voor maar wees er geen slaaf van.
Ik zeg regelmatig 'dank je dat je me wilt helpen (ook in mijn slaap dus), ik zal oppassen, maar ik ga dit toch proberen en je gaat zien dat het goed komt'
Je bent bang voor één welbepaald iets - de kernangst -  maar iedere pijnlijke ervaring zorgt voor een toekomstig scenario waarvoor het lagen van bescherming bedenkt.
Maar er is geen scenario in de wereld waarin je totaal veilig bent !, er is geen sluitend safe-model.

Dus je hebt wat onderzoek te doen.
Vul Jouw eigen model in
Dat voldoet voor deze week als huiswerk.

Feit is dat we allemaal met angst en tegenslag te maken krijgen. Ik moet het echt ook eens hebben over aangeleerde hulpeloosheid en aangeleerd optimisme (Martin Seligman).
Maar probeer dit eerst eens uit en dan bloggen we elkaar binnenkort weer over het resultaat.

Uw coach beantwoordt ook vragen en je kan me vinden op Instagram onder coachkoenkoen.
Groeten van coach Clark Kent,