Animatieve grondhouding - MENS ERGER JE NIET

Ik wil graag die animatieve grondhouding op de dienst psychiatrie en dementie zien. 
http://freecoachclarkkent.blogspot.be/2013/01/animatieve-houding-uno.html

Een maand geleden opperde ik dit als nieuwe baas, en merkte dat dit vreemd was, en vragen opriep als;

• Wat nu wéér !
• Azo, er is al geen 'werk' genoeg ?
• Wanneer gaan we dat doen ?
• ..en wat als me dat niet ligt ?

Ondertussen is het stilaan duidelijk dat het niet gaat om animatie geven, maar om een grondhouding van interesse, overeenkomen, samen-werken, samen-de-dag-nuttig doorkomen, geestelijke gezondheid bevorderen via

• bezigheid, huishouden, soms spel
• beweging, 30' per dag!
• verzorging en contact
• (levens)verhaal
• wensen van de bewoner
• communicatie
• 
  

gans de dag door,

dus niet met pieken en dalen,

eenmalige grootse plannen en geweldige activiteiten, integendeel. 

Op onze afdeling is er in het weekend 'niets' te doen, zegden bewoners. 
Wel snoezelbaden ..maar dit was hun gevoel dus daarmee aan het werk. Wat te voorzien met een weekendbezetting?

Maar ik ga mezelf niet herhalen, en stilaan schrijft iedereen over die animatieve basishouding waar men in de psychische begeleiding  eigenlijk steeds mee bezig is. 

Clark kocht spelgerief aan waaronder een mens erger je niet.

In het begin hadden de bejaarden er geen tijd voor! Reken dus niet meteen op applaus van welke kant dan ook. 

Ik bood het vrij aan, ze kunnen het lenen, soms speel ik een spelletje mee
..en nu spelen een vijftal bewoners regelmatig mens erger je niet, uno, reuze-ganzenbord of rummicub - zonder begeleiding. 
Er is 'iets' te doen (en er kan 'nog' hé, alleen moeten we dat nog vinden)

Dit weekend ging mijn jongste zoon mee naar de home, ik moest even babbelen met een medewerker die enkele zaken meemaakte.

Zoonlief van tien jaar dacht 'o die oude menskes daar win ik gauw van en dan naar huis'. 

'Ze gooiden me er altijd af papa!, en daar hadden ze plezier in ook!'

'..en Jos die foetelt, hij telt twee en zet er drie vooruit, en dan worden die madammekes kwaad op hem.'

'..is Jos een Vlaamse naam?, dan noem ik mijn zoon later Jos.'

een wederzijdse Houding ook;
Tevens neemt het idee toe dat het personeel er echt voor hen is, ervaar ik. 
En de betrokkenheid van bewoners naar elkaar toe neemt ook toe. 

Er wordt meer gepraat op dienst en ik heb altijd geweten dat je een goed huishouden herkent aan het aantal woorden dat in huis worden gesproken. Dat is een maatstaf voor de verstandhouding.

Die animatieve grondhouding zal groeien, stillekesaan, en als coach zal ik de experimenten toelaten en mee beoordelen. Ik zal me niet ergeren aan mislukte experimenten zolang men realistisch en respectvol blijft. Dat wenst eigenlijk iedereen, evenwicht.

Ondertussen is mijn zoontje een illusie armer over die eerlijke lieve oudjes, doch hij vond het leuk.


Groetjes van uw coach Clark Kent.