Clark's dagboeksnipper; Weerietsgeleerd over Burn Out

'Weerietsgeleerd' zou één woord moeten zijn.

Coach, al dan niet verlicht (je zou eens moeten weten hoe vaak ook niet, je zou niet betalen voor mijn advies, gniffel) soms ben ik heel boos over omstandigheden, teleurgesteld in mensen..

Tegenwoordig heb ik te maken met mijn opgebrande baas (burn out).
Ik heb er mee te maken, héél lastig
die plotse woede uitbarstingen om niets "waar is die sleutel! ik ben hier de directeur en ik kan niet binnen in deze ruimte, in mijn eigen instelling!", "Blijf uit MIJN kast, je zit ALTIJD aan mijn spullen!",

of het grote gebrek aan inlevingsvermogen"Jullie druk?!, Join the club!", "Verlof! dat ze eerst hun werk maar doen!". Anderen zijn het steeds 'geweest'.

of de demotiverende opmerkingen "Doe maar eens wat je preekt!", "Bijscholen is allemaal leuk, ik wil dat er gewerkt wordt", "Doe maar gewoon wat ik zeg"..

Geen notie meer hebben van prioriteiten. ..geen tijd om te overleggen, en wél om te 'zagen' en zich te beklagen over eigen privé kwesties (haar financies, haar kinderen, haar ex, haar vriendinnen, de directie (die ze in hun bijzijn naar de mond praat).. Jezus nog aan toe zeg!).
(soms) Heb ik er mee te doen als ze huilend de deur toe trekt en we niet meer mogen storen.

Burn out is geen pretje, voor de medewerkers niet ..voor haar niet..

Opgebrand zijn en angst maken lafaards van ons allemaal (dus oordeel ik niet ..'te hard')

Zo iemand wordt niet alleen pessimistisch en (een downer) maar ook onverzadigbaar en haast compleet blind voor zijn gedrag ("Jij vindt misschien dat ik zaag, maar ik heb gelijk want..", "Als mens kan ik dat begrijpen, maar hier ben ik 'baas' en als 'baas'..)
Opvallend hoe mijn chef een héél ander iemand is geworden. Ze is autoritair waar ze anders haar gezag en aanzien haalde uit haar voorbeeldfunctie. Ze laat zich door niemand nog iets zeggen.

Als ze hier door komt (..als ze hulp zoekt) gaat ze zich schamen voor haar gedrag. Ze doet dingen die ze in de jaren voordien nooit deed, is volledig de trappers kwijt.

Ik ga het in mijn blogs nog wel hebben over burn out, zeker aan de hand van dit goed en handig boek - in nieuwe kaft 2012.

En andere boeken van Carien Karsten
http://www.carienkarsten.nl/dagen/dag_1.htm
Hier vind je ook een burnout test.

Zelf heb ik twee maal burn out (opgebrand voelen) aan de lijve ondervonden - bij de zelfmoord van een cliënt (psychisch), en bij overbelasting door werk (fysieke factor was groot).
De eerste keer viel ik ziek, de tweede maal zocht ik hulp en ging op mindfulness training.

Wat heb ik geleerd?
Het beter te herkennen bij mezelf, en bij anderen.
Anderen niet te overbelasten, als baas (wat ik ben) meer begrip te hebben voor commentaar.
Tijdig te praten (dat zou je van mij niet vermoeden dat ik zaken op krop ..en toch deed ik het)
Open en eerlijk te zijn (over o.a. mijn grenzen)
Ruimte te ervaren (ik dacht voorheen ook dat die er niet was!)
Mediteren (kwartiertje per dag), en dat is niet hetzelfde dan ontspannen.
Leven met meer aandacht voor hier en nu.
Me niet te verzetten tegen dingen die buiten mijn controle liggen.
..

En uit de laatste confrontatie met mijn opgebrande baas (ze had het er maar over dat ik zo ondankbaar was omdat ik het niet eens was) leerde ik:

Veel belangrijker dan 'bedankt te worden', of 'geliefd te worden', is het om 'vertrouwd' te worden.


Dat heb ik haar gezegd, dat zij zich niet moe moet maken om me te bedanken voor werk dat ik sowieso toch doe, en graag doe. Ik vroeg haar om mijn mening te respecteren en op mijn inzet te vertrouwen.
Er gebeurde geen wonder, mijn baas werd er niet kalmer van (integendeel)
..maar het deed mij wel heel goed.

Clark Kent


Voor de meerwaardezoeker