Verbieden dat hij tv mag kijken, buiten mag spelen of een ijsje krijgt na het eten?
Laten afwassen, een karwei doen?
Of is het beter om hem vermanend toe te spreken, uit te leggen waarom hij verkeerd bezig is, op rustige toon met hem praten?
U mag het zeggen.
Vooral de laatste tientallen jaren zijn hulpverleners doorgeslagen op het pad van beter contact.
Ouders wordt aangeraden :
- in gesprek te blijven
- het goede voorbeeld te geven
- overtuigen met mooie argumenten
Kinderen vinden dit vermoeiend !, maar beter dan een pak slaag. Immers praten doet geen pijn, het vooruitzicht van nog-weeral-eens-een-goed-gesprek is weinig afschrikwekkend.
Jeffrey Wijnberg zet in zijn boek 'Hoe erger , Hoe beter' ISBN 978 90 5594 356 2 de puntjes op de i wat dat naar de mond praten van iedereen over alles door psychologen.
Provocatieve Psychologie noemt hij dat. Uw coach vindt dit geen nieuw idee - het is één van de zes benaderingswijzen in de praktijk (Altijd mee-praten en begrijpen dat helpt niet !).
Het boek is wel lekker uitgebreid en zalig om te lezen.
Jeffrey Wijnenberg kan het mooi brengen ! , ik leer er van bij .
Jeffrey Wijnenberg kan het mooi brengen ! , ik leer er van bij .
Wat psychologen bij deze nieuwe generatie hebben bewerkstelligd, is niet dat ze minder ongehoorzaam zijn.
Integendeel, ze zijn brutaler, gebekter (mondiger?) dan ooit.
Een voordeel is dat er een levendiger en uitgebreider contact is tussen ouders en kinderen dan vroeger.
Maar praten is in geen geval effectiever dan straffen!
Straffen is ook niet bedoeld om het kind een lesje te leren. Nee, straffen hoeft zelfs niet effectief te zijn voor het kind maar effectief zijn voor zijn omgeving. Straffen is uitermate geschikt voor de anderen, al is het maar voor even, om op adem te komen,
om te laten voelen wie er de baas is,
of om het sociale milieu op te schonen.
Straffen is goed omdat het orde op zaken stelt en aangeeft wat het verschil is tussen goed en kwaad.
Het handhaven van de wet is immers de enige manier om binnens- en buitenshuis samen-leven mogelijk te maken.
Over buitenshuis gesproken : ook daar zijn psychologen begonnen met kleine en grote criminelen te be-therapeutiseren. Onder het motto 'straffen helpt niet' zitten zij eindeloos te praten met wetsovertreders, in de hoop dat die zich zullen bekeren.
In het geval van psychisch belastte mensen die criminele feiten begaan , gelden ietwat andere omgangsvormen en behandeling (maar ook geen eindeloos gepraat hoor).
Criminelen vinden het prachtig om de taal van de therapeut te leren en hen op die manier zand in de ogen te strooien. Met verhalen over een beroerde jeugd, dominante vaders, mishandeling, .. kunnen ze de schuld van hun eigen daden van hun af schuiven, en doen alsof ze genezen zijn (het licht gezien hebben!).
Criminelen in gevangenissen opsluiten is inderdaad zelden effectief als het gaat om het afleren van hun wangedrag. Straffen is niet bedoeld als effectief middel voor de crimineel,
maar is effectief om de maatschappij - al is het maar voor heel even - te verlossen van het wangedrag.
De straffen-helpt-niet lobby heeft een aantal nare consequenties. In de maatschappij is een sfeer ontstaan van kleverige tolerantie, zozeer zelfs dat mensen bang zijn geworden om mekaar aan te spreken op onbeschoft en nalatig gedrag. Psychische hulpverlening heeft een verkeerde reputatie gekregen als 'de zachte sector'. De psycholoog heeft het imago van een beminnelijke man met baard en geitenwollen sokken die alles goed vindt omdat hij mensen hun slechtigheid zo goed begrijpt.
Ook de psy heeft zijn grenzen en dient die in ieders belang te durven duidelijk verwoorden.
Straffend optreden helpt wel degelijk, al was het maar om het contact zuiver te houden.
Clark Kent zit nog ff met zijn neus in dat boek dus mag je nog wat stukjes verwachten !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten