Mojo, Jouw Persoonlijkheid, bestaat uit verschillende bouwstenen m.n.Identiteit (zie vorige blogs over de identiteits-matrix), Prestatie, Reputatie, Aanvaarding
Vandaag 'prestaties': wat heb je de laatste tijd bereikt?
Er zijn prestaties die anderen bewust maken van wat we kunnen, die zij erkennen.
Van andere prestaties zijn alleen wijzelf ons bewust, en die geven ons een goed gevoel over onszelf en over ons eigen kunnen.
Beiden hebben hun eigen waarde.
Professionele mojo is wat wij inbrengen in de taak ; motivatie, vaardigheid, kennis, uitblinken.
Persoonlijke mojo is wat de taak ons oplevert ; geluk, beloning, lessen, zelfvertrouwen, gevoel van succes.
In een perfecte wereld zouden die twee soorten prestatie samenvallen.
We zouden indruk maken op anderen en ons goed voelen over onszelf.
Maar zo werkt het niet altijd.
Soms presteren we geweldig op het werk, krijgen we veel lof, maar zorgt dat er niet voor dat we ons goed voelen over onszelf.
Soms doen we iets geweldigs voor de wereld, en is niemand onder de indruk.
Is iemand anders zijn maatstaf waar jij mee meet wat je de laatste tijd hebt bereikt ?
Dat kan, en je zou denken dat ik dat fout vindt, maar dat is niet zo.
Als coach maak ik het onderscheid tussen sporters-bankiers/ en weldoeners-hulpverleners.
Beiden hebben hun plaats in de wereld.
De eersten zijn begrijpelijk bezig met hun doelgemiddelde, slag- en vangpercentage, looptijden, scores, rang, positie, verdiensten, winst en verlies, cijfers, noteringen.
Bij zakenbankiers, effectenhandelaars, sporters, CEO 's is 'hoe meer ze verdienen, hoe beter zij het doen'.
De tweede hanteren een andere maatstaf en vinden waarde aan de hand van hoe goed zij zich voelen bij wat ze doen voor anderen, en hoe die anderen geholpen zijn.
Bij leraren, politieagenten, brandweerlieden, sociaal werkers, dokters en verpleegkundigen maakt het niet uit
Of er nu iemand meekijkt of niet, ze verrichten het werk omdat het hun een goed gevoel geeft.
Ik stel het wat zwart-wit, zo zie je het verschil.
Je kunt stellen dat de hulpverleners hun banen niet gekozen hebben voor het geld, niet voor roem en applaus, maar natuurlijk willen ook zij carrière maken - hebben zij wel degelijk een prestatiedrang - maar het is niet de dominante drijfveer.
Ze verrichten hun baan om de gemeenschap te helpen, dat geeft hun prestaties doel en betekenis.
Muzikanten, schrijvers en kunstenaars passen wat mij betreft ook in het laatste kader. De kans om 'het te maken' is bij deze bezigheden zo klein dat het verbazend is dat iemand ermee doorgaat !
Ik vel geen oordeel !
De vraag is puur 'Wat heb jij de laatste tijd bereikt?'
of je dat nu beantwoordt met een cijfer/ percentage (nettowinst 12%) of met een gevoel (ik red levens), het is daarom niet minder authentiek (écht).
Jij voelt dit aan.
Als die doelen maar nagestreefd worden met zuiverheid.
De volgende vraag is 'bedriegen wij onszelf wel eens?'
Volgende keer !
groetjes van jouw coach Clark Kent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten