Oriëntatie - Op de Foto - Aan uw deur

Vandaag hingen we op onze afdeling Geestelijke Gezondheidsbevordering voor ouderen
nieuwe portretten aan de kamerdeuren.

Een vorige directeur, zo wordt gezegd, had ze laten verwijderen om privacy te vrijwaren!
..toch, stilletjesaan waren bewoners zelf hun foto aan de deur gaan hangen.

Weet niet waar die directeur het haalde, want overal in woonzorgcentra hangt aan de voordeur van de kamer van de bewoners een fotokadertje. Feit is dat de inspectie van de Vlaamse Gemeenschap dit belangrijk vindt i.v.m. huiselijkheid.

Het was trouwens niet te bevatten dat het portret niet mocht, maar naam en toenaam wel groot op de deur stonden
..en natuurlijk een nummer !

Wie is er graag een nummer ? ..en welk nummer zou jij willen zijn dan ?

Foto 's van je glimlachende buren in de gang zijn prettig, warm, menselijk, uitnodigend.

Een even voorname reden om ze te voorzien is als wegwijzer
een portret zegt duidelijker dan wat dan ook : 'dit is mijn kamer'.
..en sommige senioren hebben dat geheugensteuntje zo nu en dan nodig, het is veilig.


Bij sommige bewoners is een foto van hun huidige ik niet voldoende want ze herkennen zichzelf niet zoals ze nu zijn.

Bij dementie kan het zijn dat de bewoner er haar moeder of grootmoeder in herkent, maar niet zichzelf want zij ziet zichzelf als twintiger. Hun eigen spiegelbeeld verwart hen.
In die gevallen kan een foto van hun jongere ik helpen, of een trouwfoto van haar en haar partner..

Ik sta ook open voor het idee om persoonlijke herkenningstekens of persoonlijke voorwerpen zoals de eigen brievenbus of een eigen huisnummer op te hangen aan de kamer. Tot nu toe hebben we dit nog niet gedaan; nog niet.

http://www.thealzheimersstore.com/Alzheimers/memory-box.htm

https://www.wesleymanor.org/living-options/memory-care/

http://www.voicequilt.com/blog/2011/07/music-boxes-god-boxes-and-memory-boxes/


Bij iedereen standaard spulletjes of portretten buiten hangen, is echter niet onze bedoeling.
Wij werken behoeftegestuurd dus als die behoefte aan samenhorigheid of oriëntatie niet spelen dan komt het er niet.


Werkelijk ?
Jawel !
We dringen nauurlijk een beetje aan, lokken mensen wat uit hun tent om deel te nemen aan animatie of foto 's, maar als ze dit niet willen dan gaan we daar in mee.

Zo hebben een vijftal mensen géén foto aan hun voordeur.


Hendrik is een wat norse achterdochtige man die wel tekende dat zijn foto 's gebruikt mogen worden, doch hij wou geen foto aan zijn deur. Hij is een kluizenaarstype die mits bemiddelling wel aan tafel komt eten.


Lien is een vrouw die zich te nerveus vindt om stil te zitten voor een foto.
'Oo krijg ik geen foto op de deur ?'
'U wou dat niet, weet u nog ?'
'Ja ..'
'Zullen we Mika toch een foto van u laten maken ?'


'Moet die foto echt?'
'Ach waarom niet ..zullen we dan maar een kiekje maken?'
'Als ik met Franka op de foto mag'
'Tja, waarom niet, goed hoor' (en zo hangt hij daar nu)



Diane vindt haar foto mooi, ze wou er absoluut op staan met een roos in haar hand. Haar begeleider Mika haalde speciaal een roos om vast te houden.
Op de foto-dagen sneeuwde het, en Maria - die zot is van sneeuw - wou absoluut een foto in de sneeuw. En zo staat ze nu in alle seizoenen op de deur ..met botten en een pelsmantel in de sneeuw!


'Juist een lijk' zegt Simon
'Ik heb geen haar genoeg' zegt Jos
Je ziet er prima uit, wat een gulle lach, zegt Gerda die alle portretten aan het keuren is.

U ziet er wel mooi uit, zeg ik naar waarheid, precies zoals u bent. Rimpels en perkamenthuid hebben zo hun unieke charme.
Mensen vissen naar complimentjes (soms naar geruststelling) als ze klagen over hun uiterlijk.

'Als we maar gezond zijn, en naar de vrouwen kunnen kijken' grapt Jos.


'Wat een mooie foto van mij' horen we even vaak; zoniet vaker. Bewoners hebben heus een goed beeld van zichzelf.
'Op die foto lijk ik jaren jonger, knap gedaan!'
'What a nice surprise' zegt mister Steed.


We hebben niet meteen een instant foto voor aan de deur natuurlijk. 
Als mensen opgenomen worden - hier bij ons komen wonen - dan hangen we een groot blad met 'Welkom Jos/ Frans/ Corry ..' aan hun deur, in een kleurtje met een symbool.
Van dan begint de observatie en zien we hoe het staat met de oriëntatie van de bewoner.

Het proces van een foto maken, laten vergroten en afdrukken, sealen, ophangen duurt even en zo lang doen we het met het welkomsblad. Die timing is o.k. .


Dat familie het op prijs stelt hoorde ik vandaag ook opnieuw.
'Wat gezellig al die gezichten op de gang, vader is hier duidelijk niet alleen'
'Moeder vindt haar foto mooi, dank u'
'Fijn zoveel persoonlijke aandacht!'
'Wat jullie voor de mensen doen, zie je bijna nergens!' (dat weet ik zo niet, maar het spreekt van waardering)


Vaak vragen ze bij overlijden naar de foto die aan de kamer hing.

Op hun foto staat hun roepnaam, die vaak verschilt van hun echte naam :
Fons is Fonne, Maria is Marisse, Antoon is Antoine, Ronald is Ron, Henrika is Lizzy..

Hun foto hangt vrij laag aan. Bewoners zijn klein, gaan voorovergebogen, met een rollator, zitten in een rolstoel. Het is op hun hoogte gedaan. Die foto 's hangen er voor hun, en niet voor de show, voor de familie of de inspectie.

Op de afdeling voor mensen met dementie hangen de kaders vast want veel bewoners prullen aan alles. Ook glas zit er niet in de kaders, de foto is geplastifiëerd .;er kan niets kapot of snijden! 0_°

Van het team hangt er sinds vorige week een groepsfoto uit op canvas, met z 'n allen samen, leuk en herkenbaar.
Er zijn kadertjes aangekocht om in de gang op te hangen, en daar komt ieder met naam in.

Aan de teamdeur komt een hart met haakjes te hangen waar we bij het begin van onze shift onze foto uithangen. Zo weet men wie er op dienst is. Mensen vragen hier naar, zo komen we daarin tegemoet. 

Blog met dank aan An en Mika voor hun projectje met de foto 's van iedereen. An met het reflexiedoek en de achtergrond, Mika met het toestel en zijn auto naar het Kruidvat !

coach Clark Kent