Oudste Werknemer ter Wereld , 99 jaar

23/07/13 - 14u19  Bron: Tampa Bay Times

Routine , zelfwaarde, iets betekenen ..zijn heel belangrijk in ieders leven
Hier een opmerkelijk verhaal van een 99 jarige werknemer die niet wil stoppen met werken, en een baas die hem niet wilt ontslaan.

© Tampa Bay Times.

Nadat Newton Murray veertig jaar lang voor Texaco in Trinidad gewerkt had, emigreerde hij in 1970 naar Florida. Hoewel de man daar makkelijk van zijn pensioen kon leven, ondertekende hij een nieuw arbeidscontract als bewaker van een parking. Die job oefent hij nog steeds uit op zijn 99ste en daarmee is Newton wellicht de oudste werknemer ter wereld. Voor het salaris moet hij het alvast niet doen. Hij is drie uur per dag onderweg voor een minimumloon. Maar de man, een weduwnaar, houdt van de routine en het gevoel ergens bij te horen. "Ik kan echt niet gewoon thuis in de zetel blijven zitten", aldus het kranige oudje. "Wat moet ik anders doen, de hele dag televisie kijken?" Ook zijn werkgever krijgt het niet over zijn hart om de ouderdomsdeken op straat te zetten, meldt de Tampa Bay Times. Hier leest u waarom.

Elke morgen om 3u30 loopt zijn wekker af. Hij draait zich om en prevelt: "God, geef me de kracht om op te staan." Het duurt een half uur, soms langer maar uiteindelijk waggelt hij naar de keuken voor zijn kopje thee. Drie dagen per week, ongeacht hoe de oude man zich voelt, trekt hij zijn werkpak aan met daarop 'Bama Sea Products' in grote letters genaaid.

Dan wikkelt hij een stukje gefrituurde kip in krantenpapier en trekt de deur van zijn huis achter zich dicht. Het is ondertussen 5u45. De wandeltocht naar de bushalte een paar straten verder kost hem twintig minuten. Voetje voor voetje schuifelt hij verder.

"Elke dag is mooi"
Vier uur nadat hij is opgestaan, komt hij aan op het werk, 'Bama Sea Products', een opslagplaats voor al het lekkers uit de zee. "Goeiemorgen, mijnheer Newton", roept een man met snor. "Dag kapitein", antwoordt hij en steekt zijn hand op. "Wat een mooie dag."

Voor hem, is namelijk elke dag mooi. In het woordenboek van Newton Murrray - iedereen noemt hem gemakkelijkheidshalve Meneer Newton - komt het woord pensioen namelijk niet voor. Nadat hij zijn proviand heeft weggeborgen, begint hij aan zijn dagtaak: het bewaken en onderhouden van de parking.

Honderdste verjaardag
Een minimumloon om wat vuil bijeen te vegen. Het lijkt zo weinig maar voor meneer Newton is net dat heel veel waard. Hij heeft een doel, iets om handen. De man betekent iets. De bejaarde koestert zijn werk, zijn onafhankelijkheid, zijn vrijheid.  Ondertussen spaart hij voor een vliegticket naar Trinidad, zijn roots. "Het is erg mooi daar", vertelt Newton. "Voor mijn honderdste verjaardag wil ik er weer naartoe. Maar niet voorgoed want mijn job is hier."

Leegte
Meneer Newton raakt mensen, hij inspireert ze met zijn levensvisie, attitude. Wanneer de man niet op het werk verschijnt omwille van een medsich onderzoek, zijn de collega's bezorgd. Als hij er niet is, dan gaapt de leegte.

Werkzekerheid
"We kunnen makkelijk een jonge man met een bladblazer inhuren om de job te doen", verklaart zijn werkgever. "Die zou de klus in een uurtje kunnen klaren, terwijl Meneer Newton er een hele dag over doet. Maar wie krijgt het over zijn hart om een werknemer te ontslaan die nooit te laat komt of te vroeg vertrekt?" Bovendien veruitwendigt Meneer Newton nog iets anders in de ogen van zijn collega's. Hij is het baken van werkzekerheid. "Indien ze hem niet de laan uitsturen, dan heb ik niks om me zorgen over de maken", verduidelijkt inkoper Karl Holycross.

Boost
"Eigenlijk geeft zijn aanwezigheid een morele boost aan de arbeiders", stelt Michael Stephens, de advocaat van de firma en tevens de zoon van de eigenaar. "Hij voedt onze geestkracht, eerder dan de productiviteit. Deze werkplaats zou niet meer hetzelfde zijn zonder hem."

Geheim
Tot slot, wat is volgens meneer Newton dan de betekenis van het leven? "Dat weet alleen God", besluit de man. Maar met de bezem in de hand lijkt hij alvast het geheim gevonden te hebben om niet te sterven.

"Het is 15u30, tijd om naar huis te gaan Meneer Newton", roept de man met de snor. De 99-jarige schuifelt de parking af, de einder en een nieuwe werkdag tegemoet.

groetjes van coach Clark Kent

Afscheid van onze Jean de rockende tuin- en buurman Matthijsens

Twee huizen verder woont Jean,
dat zijn we zo gewoon.
Als hij niet fietsen is, 'tuintjes doen' is, naar zijn kleinzoon of -dochtertje is, dan horen we hem bezig op zijn drumstel, sax of klarinet of galmen de Beatles, CCR, Jimi Hendrix door de stadstuintjes. 

Maar nu is het stil.
Rolluiken zijn naar beneden, geen rock & roll, geen Jean die me zegt dat ik niet op de stoep mag fietsen, geen verhalen meer over 't Stad, over zijn geliefde kinderen.

De rasechte Antwerpenaar is niet thuis,
en zal niet meer thuis komen, ook niet in december wanneer de stadstrommelaars zonder hem de Sint gaan verwelkomen aan de blauwe steen. 

Jij rijdt niet rond in de knaloranje vrachtwagen van de plantsoendienst, je auto staat al weken in de straat met je tuingerief in de koffer.





















Veel buren die ik vandaag zag op jouw dienst zeiden me dat ze niet wisten dat het zo erg met je was. Omdat je tot en met de laatste dag niet opgaf, met je laatste energie bezoekjes bracht aan je kinderen en kleinkinderen, je tuintjes bleef verzorgen en praatjes maakte. 

Je kocht zelfs een nieuwe moderne zwarte ronde bril zoals Bogie Boy, iets dat bij een brillenfanaat als mij als geweldig overkomt. Tot de laatste snik!

de Stadstrommelaars, de Goed Heilig Man, en superman gaan hun Lange Jean missen

Jean Matthijssens
Geboren te Antwerpen op 30 maart 1952 en daar zachtjes ingeslapen op 9 juli 2013, werd hij 61 jaar. Jean is nu bij zijn goedlachse Mia die eveneens aan kanker overleed, Mia die onze dochter opving toen deze noch klein was.

De uitvaartdienst aan het Schoonselhof was mooi en druk bezocht .. en typisch Jean. 
Voor de dienst zei ik tegen buurman Luk dat jij, Jean, ons zou verrassen met stevige en gevoelige rock, 
en violen kwamen er daadwerkelijk niet aan te pas. 

Met een krop in de keel heb ik vanbinnen nooit zo gegrijnsd :
wat een figuur was je toch Jean.
Wie noemt er zijn kankerarts nu gemeend, vol vertrouwen zijne maat ?

Op de parking hoorde ik een oudere man mopperen 'ze hadden het toch wat kalmer aan mogen doen, die felle muziek!, niks voor een begrafenis' 

Stiekem dacht ik daarbij dat je in je opzet geslaagd bent, in gans je leven, real living and sticking it to the man.
Mag ik daar vreselijk jaloers op zijn a.u.b.

Op je gedenkprentje staat
"Even castles made of sand, fall into the sea ... eventually"
- Jimi Hendrix -
Typisch

Wij gaan je missen,
wat zeg ik,
we missen je nu
Laat me toch besluiten met woorden van je zoon en dochter, Wim en Ann,

"Het was moeilijk maar we wisten dat met je leven nu ook je pijn verdwenen is."

Woorden schieten me tekort Jean, dat 'zeggen' mensen hé Jean,
het is zo
doe de groetjes aan Mia en vergeet ons niet ...
willen jullie dat doen ?, ons niet vergeten

Jouw vergeet ik nooit !

Ik kan geen klassieke rock meer draaien of denk aan de rockende buurman met zijn ladder tegen de appelboom in zijn tuin.

Jouw buurman 
coach Clark Kent

Toevallig krijg je de kans en..

Samenloop van omstandigheden..

Man in Superman-kostuum houdt dief tegen

• Reporters

• 

• • 
  • 

vr 05/07/2013 - 14:47 Frederik DefossezLuke Junior ging gekleed in een kostuum van Superman naar een liefdadigheidsevenement in Sheffield, maar wellicht had hij niet kunnen vermoeden dat de vergelijking met de superheld daar niet zou stoppen. Toen hij zag dat een van de aanwezigen bacon wilde stelen, zette hij met succes de achtervolging in.

"De enige plek waar hij nu naartoe zal gaan, is de gevangenis", zegt Luke Junior in de Daily Mail. Toen hij de dief staande hield, werd hij getrakteerd op een spontaan applaus van enkele omstanders. Luke wist de 38-jarige vleesdief lang genoeg in bedwang te houden tot de politie arriveerde. Een van de winkeluitbaters in de buurt vond er toen niets beter op dan het deuntje van Superman te draaien.

Zoals een echte superheld ging Luke Junior vervolgens langs bij enkele kinderen die getuige waren van het incident. "Tegen hen zei ik dat ze altijd op het rechte pad moeten blijven", aldus de held van de dag.

In het dagelijkse leven is Luke een veiligheidsagent, maar hij heeft de ambitie om brandweerman te worden.  "Ik wacht op het moment dat ze daar volk nodig hebben, zodat ik pas echt levens kan redden."