Afscheid van onze Jean de rockende tuin- en buurman Matthijsens

Twee huizen verder woont Jean,
dat zijn we zo gewoon.
Als hij niet fietsen is, 'tuintjes doen' is, naar zijn kleinzoon of -dochtertje is, dan horen we hem bezig op zijn drumstel, sax of klarinet of galmen de Beatles, CCR, Jimi Hendrix door de stadstuintjes. 

Maar nu is het stil.
Rolluiken zijn naar beneden, geen rock & roll, geen Jean die me zegt dat ik niet op de stoep mag fietsen, geen verhalen meer over 't Stad, over zijn geliefde kinderen.

De rasechte Antwerpenaar is niet thuis,
en zal niet meer thuis komen, ook niet in december wanneer de stadstrommelaars zonder hem de Sint gaan verwelkomen aan de blauwe steen. 

Jij rijdt niet rond in de knaloranje vrachtwagen van de plantsoendienst, je auto staat al weken in de straat met je tuingerief in de koffer.





















Veel buren die ik vandaag zag op jouw dienst zeiden me dat ze niet wisten dat het zo erg met je was. Omdat je tot en met de laatste dag niet opgaf, met je laatste energie bezoekjes bracht aan je kinderen en kleinkinderen, je tuintjes bleef verzorgen en praatjes maakte. 

Je kocht zelfs een nieuwe moderne zwarte ronde bril zoals Bogie Boy, iets dat bij een brillenfanaat als mij als geweldig overkomt. Tot de laatste snik!

de Stadstrommelaars, de Goed Heilig Man, en superman gaan hun Lange Jean missen

Jean Matthijssens
Geboren te Antwerpen op 30 maart 1952 en daar zachtjes ingeslapen op 9 juli 2013, werd hij 61 jaar. Jean is nu bij zijn goedlachse Mia die eveneens aan kanker overleed, Mia die onze dochter opving toen deze noch klein was.

De uitvaartdienst aan het Schoonselhof was mooi en druk bezocht .. en typisch Jean. 
Voor de dienst zei ik tegen buurman Luk dat jij, Jean, ons zou verrassen met stevige en gevoelige rock, 
en violen kwamen er daadwerkelijk niet aan te pas. 

Met een krop in de keel heb ik vanbinnen nooit zo gegrijnsd :
wat een figuur was je toch Jean.
Wie noemt er zijn kankerarts nu gemeend, vol vertrouwen zijne maat ?

Op de parking hoorde ik een oudere man mopperen 'ze hadden het toch wat kalmer aan mogen doen, die felle muziek!, niks voor een begrafenis' 

Stiekem dacht ik daarbij dat je in je opzet geslaagd bent, in gans je leven, real living and sticking it to the man.
Mag ik daar vreselijk jaloers op zijn a.u.b.

Op je gedenkprentje staat
"Even castles made of sand, fall into the sea ... eventually"
- Jimi Hendrix -
Typisch

Wij gaan je missen,
wat zeg ik,
we missen je nu
Laat me toch besluiten met woorden van je zoon en dochter, Wim en Ann,

"Het was moeilijk maar we wisten dat met je leven nu ook je pijn verdwenen is."

Woorden schieten me tekort Jean, dat 'zeggen' mensen hé Jean,
het is zo
doe de groetjes aan Mia en vergeet ons niet ...
willen jullie dat doen ?, ons niet vergeten

Jouw vergeet ik nooit !

Ik kan geen klassieke rock meer draaien of denk aan de rockende buurman met zijn ladder tegen de appelboom in zijn tuin.

Jouw buurman 
coach Clark Kent